No, to weekend za nami. Bardzo miły, z przyjaciółmi. A że z przyjaciółmi czas leci szybko… to o 4 poszliśmy spać 😉 Podobało mi się. Mój mąż zabrał mnie także na spacer na plażę. Słoneczko, fale i duuużo jodu. Godzinka w sobotę i półtorej dziś. Człowiek od razu nabiera innego spojrzenia na życie. Promienie słoneczne dostarczają nie tylko witaminki D ale również O – optymizmu 😉 A teraz już najwyższy czas wziąć się porządnie do roboty. Tylko pytanie jak? Odnoszę wrażenie, że ciąża rozleniwia. Są dwie opcje: albo dostaniesz hormonalnego kopa i będziesz biegać jak kot z pęcherzem i wszystko załatwiać a w momencie gdy zaczniesz rodzić masz wszystko przygotowane i dopięte… albo rozleniwisz się strasznie i stwierdzisz że masz jeszcze czas i znajdujesz tysiące innych powodów by te przygotowania w czasie odsunąć. Niestety nie czując “dzieciowego blues ‘a” wpadasz w stan ciążowego rozleniwienia. I mnie to chyba spotkało. To znaczy nie jest to tak, że nie robię nic – proszę mnie nie brać za mega lenia 😉 Ale rozważania nad różnymi opcjami, i nie możność dokonania ostatecznego wyboru w jakiejkolwiek kwestii jest strasznie męczące. Nigdy wcześniej moja decyzyjność nie była na tak niskim poziomie. Wszystko zwalam coraz częściej na Arka, wyznaczając ewentualnie zakres w jakim może się poruszać. Dlatego też muszę przyznać, że mój mąż jest bardzo dzielny. Pięknie stanął na wysokości zadania i jest dla mnie ogromnym wsparciem. Szczęśliwa była to godzina, w której los skrzyżował nasze drogi.
Mężu… czas się mobilizować 😉 Wiosna w powietrzu i Syn w drodze. Będą niedługo…
Muszę przyznać, że podziwiam tych, którzy są zdecydowani uczestniczyć w porodzie i mimo swoich lęków i ogromnego stresu nie wycofują się, wytrzymują do końca, wspierają i jeszcze potem wspominają jako coś pięknego. To jest prawdziwa miłość 🙂
to fakt 😉
faktycznie, przykaz leżenia może być uciążliwy… ale za to masz bliżej do morza niż ja i później będziesz mogła częściej takie spacery robić 🙂
Oj my chyba sobie czasem nie zdajemy sprawy, jak bardzo dzielni i odważni są nasi faceci 🙂
Zazdroszczę spaceru, sama do morza mam ledwie dwadzieścia minut piechotą, ale prikaz leżenia wciąż mnie obowiązuję i o spacerze mogę sobie pomarzyć. Ciesz się tym tak długo, jak możesz 🙂
Pewnie że dasz radę 🙂 i fajnie słyszeć, że nie tylko ja mam poziom zero decyzyjności 😉 pozdrawiam 🙂
mi w ciąży też strasznie trudno podejmować decyzję, dobrze, że mam S. który często mi pomaga rozwiązać moje dylematy 😉 u mnie z energią było super do momentu kiedy nie rozpoczął się 30tc nie dość, że muszę leżeć, to wstać z łóżka jest strasznie cieżko ale damy rade 😉
Zazdroszczę tej energii z początku. Nie była mi ona dana. W zasadzie mogę stwierdzić, że cała ta sytuacja jest dla mnie eksperymentem. Okazuje się, że być w ciąży trzeba się nauczyć. To nie jest taka prosta sprawa 😉
Ja sobie po prostu dałam czas. Ciężko było mi się przestawić na wykonywanie standardowych czynności w zwolnionym tempie, ale kiedy się udało to nawet wyrzuty sumienia że np. pranie nie zrobione nie przeszkadzały mi zbytnio 😉
Pewnie, nawet "muszą" a nie "mogą" 😉 z resztą nie da się ukryć że zdecydowana większość z przyszłych tatusiów całkiem nieźle opanowała znoszenie swoich ciężarnych kobitek 😉
Tego luzu czasem człowiek ma w nadmiarze. Ale z drugiej strony kiedy z niego korzystać jak nie w ciąży? 😉 Potem impreza się kończy 😉 I pozostaje wózek i roztopy zapowiadające wiosnę 😉
Ja na początku miałam mnóstwo energii i aktywnie spędzałam czas a teraz im bliżej rozwiązania tym mniej mi się chce i wcale nie mam wyrzutów z tego powodu.Jak się czuję zmęczona to odpoczywam no o ile się da,bo przy przedszkolaku nie często jest to możliwe 😉
Morza bardzo zazdroszczę :)Też przydałby mi się taki zastrzyk energii,ale za daleko niestety mam nad morze.
Denerwuję się sama na siebie, bo nie mogę za długo stać i brzuch zaczyna ciągnąć. Pochodzę trochę dłużej i czuję zmęczenie… A ja nie lubię być zależna od kogoś i sama chcę ugotować obiad czy powiesić pranie. Ale z drugiej strony trzeba odpuścić dla dobra Maleństwa, wiec precz z wyrzutami sumienia.
A słońce i chwila relaksu nam się należy!
mam tak samo. Stwierdzam, że ciąża to poprostu przywilej. Z drugiej strony to my nosimy w brzucholu maleństwo, mamy pobierana krew i wszelkie inne dolegliwosci spadają na nas. Ojcowie moga troche nas poznosić 😛
Daj sobie luz i poodpoczywaj:) Serio! i nie czuj wyrzutów. Zobaczysz,dobra chwila na ogarniania rzeczywistości przyjdzie szybko i jak Cię zagna do pracy, to sprawi Ci tyle radości, że hoho!
Ależ zazdroszczę spaceru po plaży. My dziś brnęliśmy z wózkiem przez resztkę śniegu. W słońcu:) Bajeczna niedziela!