– Średni w smaku ten syrop – zagajam

– Mi smakuje – odpowiada Szymek – smakuje jak tabletki które czarodziej mi przynosił

– Tak? – nie wysilam się w podtrzymaniu rozmowy

– Tak, jak dziadek Jarek po mnie przechodził do przedszkola to czarodziej mi zostawiał. Ale czarodzieje nie istnieją. – kończy poważnie moje dziecko

– Jak to nie istnieją – dziwię się – a Harry Potter? Hermiona? Ron? – pytam zupełnie poważnie

– No coś Ty mama. Przecież to bajka. Dziadek mówi że czarodziej jest niewidzialny. Ale nie ma nikogo niewidzialnego.

– Czyli co? Dziadek opowiada bajki? – udaję zaskoczoną

– Tak. – przytakuje Szymon i zaraz poddaje w wątpliwość swoją teorię – choć może żyją. Nie wiem. Na innej planecie? – pyta mnie

– Nie wiem Szymonku, nie znam się na czarodziejach. To dziadek jest specjalistą

–  Wiesz co? Dziadek opowiada bajki. Musimy na niego nakrzyczeć. Powiemy tacie i wszyscy na niego nakrzyczymy. – Stanowczość mojego przedszkolaka sugeruje, że szykuje się grubsza sprawa, że dziadek już przegiął sprawę i dostanie po głowie. Szybko szukam ratunku dla dziadka: że się obrazi jak wszyscy będziemy na niego krzyczeć. Albo wystraszy. Gorączkowo myślę jak uniknąć rodzinnej czarodziejowej awantury, gdy nagle słyszę:

– Albo wiesz co? Ty nie. Damy nie krzyczą.