Dobrnęliśmy do świąt. Dwóch dni wytchnienia, z oddechem pandemii na plecach. Wymęczeni ograniczeniami, niechanymi wiadomościami, wojenkami “na górze” i “na dole”. Walką o przetrwanie. Dobrnęliśmy do wiosny, która nie niesie wiele radości, bo ciężej ją dostrzec, taplając się w absurdach współczesnego świata.
Od trzech tygodni słyszymy jak mamy żyć, pokazuje nam się twarze co mądrzejszych polityków, ich małe wojenki i wielkie mądrości.
Internauci sami podnoszą ciśnienie, zalewając sieć beznadziejnie bezsensownymi memami, apelami i opiniami na temat obecnej sytuacji w kraju.
Jakby połowa Polaków nie widziała co się dzieje.
Na czasie jest też pomoc szpitalom, placówkom medycznym oraz wszelakim funkcjonariuszom państwowym. Morze szytych maseczek, drukowanych przyłbic, przekazywanych rękawiczek czy płynów do dezynfekcji zalewa Facebook. Wtórują temu zdjęcia wolontariuszy, apele o pomoc i gorące podziękowania za nią.
W tym wszystkim my, przeciętni “Kowalscy”. Zbyt mądrzy by nie wiedzieć, zbyt uczciwi by dorobić się i mieć wszystko w dupie. Zamknięci w czterech ścianach z maluchami, przedszkolakami, nastolatkami…
Walczący o przetrwanie wśród gąszczu zobowiązań finansowych, podwyżek cen i obniżek pensji.
Walczący o przetrwanie wśród gąszczu zobowiązań finansowych, podwyżek cen i obniżek pensji.
Może faktycznie, w chwili gdy wiosna nie niesie radości a tylko problemy, jedyne co nam zostaje to uroczy sarkazm? Na obronę przed rzeczywistością, by zachować resztkę zdrowego rozsądku ?
Szczerze mówiąc, ostatnimi czasy jestem totalną ignorantką, jeśli chodzi o sytuacje polityczna w Polsce. Nie lubię poruszać tego rodzaju spraw w moim małym prywatnym literackim światku, bo nie po to powstało to miejsce.
Ciężko jednak ignorować wydarzenia ostaniach dwóch miesięcy, ciężko się nie wkurzyć, i ciężej skupić się w pełni na swoim małym podwórku, gdy nagle politycy wchodzą ci do domu, z butami.
Nakładają ograniczenia, wypowiadają masę fałszywych informacji, deklaracji.
Ciężko jednak ignorować wydarzenia ostaniach dwóch miesięcy, ciężko się nie wkurzyć, i ciężej skupić się w pełni na swoim małym podwórku, gdy nagle politycy wchodzą ci do domu, z butami.
Nakładają ograniczenia, wypowiadają masę fałszywych informacji, deklaracji.
I myślą że nikt nie widzi.
Poziom żenady politycznej wspiął się na wyżyny absurdu – ciężko tego nie zauważyć.
Jak zwykle tylko społeczeństwo zdaje egzamin solidarności.
Zbyt mądre i zbyt uczciwe, by udawać że wszystko w porządku.
 |
| źródło: pixabay.com |
Post napisany dn. 11.04.2020, opublikowany później.