Tak naprawdę jesteśmy też dumni z siebie, że dzielnie to wszystko przetrwaliśmy, mimo wielu nerwów i łez. Co roku wrzesień przywołuje wspomnienie pierwszego roku, na szczęście tylko na chwilę. Teraz z uśmiechem patrzę na mojego pięciolatka, który rośnie, rozwija się i jest coraz bardziej zaradny. I choć standardowo, co rano trzeba zameldować się w oknie i pomachać – bez tego dzień w przedszkolu idzie na straty – to ze spokojem myślę o cudownej przedszkolnej rutynie, która chyba nam wszystkim daje komfort psychiczny.  

W tym roku owa rutyna będzie też miłą kotwicą normalności, bo już jutro zacznie się zupełnie nowy etap naszej rodzinnej codzienności. 

A Szymek zostanie starszym bratem. 

Wrzesień i październik to moje ulubione miesiące w roku. Ciepłe, kolorowe, jesiennie senne. Odkąd poznałam swojego przyszłego męża – jedenaście lat temu – systematycznie do jesiennych wydarzeń dokładamy kolejne uroczystości, pośrednio lub bezpośrednio uczestnicząc w ich realizacji. 

Dlatego wrzesień jest szczególny. 

Pełen więzi, rocznic i słońca. 

Pełen satysfakcji z minionych lat i trwających prawdziwych przyjaźni.

Dający nadzieję z każdym jesiennym promieniem słoneczka. 

Fajnie jest.